მე დავიბადე ერთ ბნელ სარდაფში,

სადაც მზის სხივი ვერა სწვდებოდა,

სად შემოდგომის სასტიკი ქარი

ველურ ღმუილით მემუქრებოდა.

მამა მომიკვდა... დედიკო ტკბილი

ყოველ ბინდისას სადღაც ჰქრებოდა;

საღამოთი კი, შრომით დაღლილი,

ისევ შინისკენ ეშურებოდა.

გათენებიდან დაღამებამდე

ლუკმა-პურისთვის წვალობდა დედა,

მე კი მთელი დღე ქუჩის ბიჭებში

დავწანწალებდი სხვისა კარზედა.

წამოვიზარდე... გუშინაც. დღესაც,

ისევ ამ ქუჩებს ვეძმობილები;

აქ აღვიზარდე და ბოლოს აქვე

დაისვენებენ ნათრევი ძვლები...