აღმოსავლეთით გამოჩნდა

ვარსკვლავი „სჯულის ცნობისა“,

ჯერ უნახველი კაცთაგან,

უცნაურ სხივოსნობისა!

გაჰკვირდენ ვარკვლავთ მრიცხველნი,

ვერ მისწვდა მათი გონება...

ინიშნეს მხოლოდ მოგვებმა

და იგრძნეს უფლის მონება.

ჰფიქრობდნენ ქვეყნის მპყრობელის

ამ ქვეყნად დაბადებასა;

თან მიჰყვნენ ვარსკვლავს მიმავალს,

ჰგალობდნენ ქებათ-ქებასა.

გაჩერდა ბეთლემს მნათობი,

ქვაბზე სხივები დაჰფინა,

სთქვეს მოგზაურთა: „აქ არის

ახალშობილის, სჩანს, ბინა!“

შევიდენ, ნახეს მწოლარე

ბაგაში საკვირველი ყრმა;

ნაცვლად „მზე შინას“ ისმოდა

ანგელოზთ საამური ხმა!

ხედავენ ღარიბ სახვევში...

არსად სჩანს ხოჭიჭ-აკვანი!..

დაემხვნენ მის-წინ მორჩილად,

სასოებით სცეს თაყვანი.

ოქრო, გუნდრუკი და მური

შესწირეს ახალშობილსა,

და უგალობდენ სიმდაბლით

საგალობელსა წყობილსა.

„დიდება ყოვლის შემოქმედს!

დიდება მისა მცნებასა!..

დიდება ქვეყნად მაცხოვრის

ხორციელ მოვლინებასა!..“