მინდა გიმღერო ქება,

მინდა გიწოდო „ჩემო“, -

ვერ დამავიწყეს წლებმა

შენი ჰაერის გემო.

შენი მთაწმინდის კალთა,

გადასახედი წყნეთის,

შენი კუკია, სადაც

დამრჩა საფლავი დედის.

შენი ვაკე და ვერა

მტკვარი - ქამარი ვიწრო,

შენი მოსახლე ყველა,

ვისაც ღიმილით ვიცნობ...

ჩემო, საუნჯევ ფიქრთა,

შენზე სიმღერას ვბედავ,

შორს გადახვეწილ შვილთა

მოსიყვარულე დედავ!