დილით კვირადღეობით,

როცა ქალაქს სძინავს,

აზრიალებს მთელ უბანს

"ყვავილების მიწა".

სურნელებით, მხნეობით

აივსება ქალაქი,

როგორც ვეებერთელა

ყვავილების კალათი.

ბანზე გადმოდგებიან,

ჩვენი ლამაზმანები,

ყვავილების ქოთნებით

დამშვენდება ბანები.

გოგოებო იყიდეთ

ყვავილების მიწა,

გოგოებო იყიდეთ

ყვავილების მიწა.

ვაი, შე საცოდავო

მაგ ყვირილზე გიცან

ცოცხალი ხარ კიდევა

შინდისელო ბიძავ.

ჩანს თბილისის სახეზე

როგორც ძველი ნახმლევი,

ყანწებივით ქუჩები

ქოთნებივით სახლები.

გაქრა ძველი თბილისი

თავის ციებ-ცხელებით,

თავის მაწვნის ქილებით,

სახედრებით, ცხენებით...

მე კი, როცა მოვკვდები

არ ვინაღვლი, ვფიცავ,

მოვიდოდე ოღონდაც

ყვავილების მიწად.

და თბილისის ქუჩებში

დამატარონ მკვირცხლად,

გოგონებმა მიყიდონ

ყვავილების მიწად.

ბანზე გადმოდგებიან

ჩვენი ლამაზმანები

ყვავილის ქოთნებივით

დამშვენდება ბანები.

გოგოებო იყიდეთ

ყვავილების მიწა,

გოგოებო იყიდეთ

ყვავილების მიწა.