მოდის საღამო, ეს დღე ილევა და ირგვლივ სოფლის თეთრი სივრცეა. აღარ ეტყობა სოფელს ცვლილება და წალენჯიხა ისევ ისეა. და გზაზე შეშა მიაქვთ ვიღაცეებს. ქრიან ბავშვობის მოგონებანი და მიმაქვს ფიქრი წალენჯიხაზე. და მოდის წვიმა, სუფევს ავდარი. ჩანს წალენჯიხა - ჩემი სოფელი, ჩანს წალენჯიხის ძველი საყდარი. ამნაირ იღბალს არც მე ავცდები. კვლავ ჭადრებია ეკლესიასთან და იქვე ახლო დგანან ცაცხვები. და ირგვლივ სოფლის თეთრი სივრცეა. აღარ ეტყობა სოფელს ცვლილება და წალენჯიხა ისევ ისეა. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • ტერენტი გრანელის პოეზია |