ერთხელ სპილოს საჩვენებლად

ქუჩა-ქუჩა ატარებდნენ,

ამ საკვირველ სანახავით

მაყურებელს ახარებდნენ.

ახლოს ვერვინ მიეკარა,

ყველა ისე შეაშინა,

მაგრამ უცებ საიდანღაც

გამოუხტა ერთი ფინა.

გადიგრიხა კუდი, შეხტა,

გაწიწმატდა და გამწარდა

შეუღრინა, შეუყეფა

მაგრამ ზედ კი ვერ მივარდა.

გოშამ უთხრა: „რას მასხარობ?

უნდა გითხრა, მებრალები!

ვერ ხედავ, რომ ყურსა არ გიგდებს

და ტყუილად რად იღლები?

უპასუხა: „მეც კი ვხედავ,

რომ არ მაქცევს ყურადღებას

თვარა, ეს რომ არ ვიცოდე,

გავუბედავ განა ყეფას?!

რა მაკლდება, შორი-ახლოს

ასე ყეფით რომ მივსდიო?

ვინც შემხედავს, ასე იტყვის:

მარჯვეა და გულადიო!“