სხვენზე დევს მამის თოხი და წალდი,

მოხუცი დედა საკერავს კერავს,

მუხის ღადარზე შიშხინებს მწვადი,

მამა არ უზის მშობლიურ კერას.

ფიქრობს დედა... და ფიქრებს ჰგავს კვამლი,

ეზოში ფოთლებს ქარები ჰგვიან

არ უყივლიათ მეორედ მამლებს,

მამა კი, უფრო მოსულა გვიან.

გზას ფეხაკრეფით მიჰყვება ღამე,

წელს მდევარივით მიჰყვება წელი

და ზოგჯერ დედას სიკვდილი მამის...

ავიწყდება და... დილამდე ელის...