ჭრელი პეპელა დაათრო

და გააბრუა იამა...

მას მიეპარა ყმაწვილი,

დაიჭირა და იამა...

ალერსით უთხრა: „პეპელა,

თავს რითი ირჩენ შენაო?

როგორ არა გღლის მთელი დღე

მოუსვენარი ფრენაო?“

პეპელამ უთხრა: „მინდორში

ვსცხოვრობ მე უზრუნველადო...

იქ ყვავილები გაშლილან

ჩემ საზრდოდ, საწუწნელადო.

რაც დღე მაქვს, ტკბილად ვატარებ,

ჩემს ნებაზედაც დავფრენო,

მაგრამ დღეგრძელი არა ვარ...

გამიშვი... ნუღა მაცდენო!“

ყმაწვილმა ხელი გაუშვა,

გაფრინდა ნაზი პეპელა...

და თითქოს ნიშნად მადლობის,

თავს ევლებოდა ნელ-ნელა.