სონეტი ნაპირებგადალახული
ყიჟინი. როკვა. ახელება. სიტყვა. თამადა. ხელიდან ხელში აზარფეში ამართული და გადმოსული. ფილიპპის ძესთან ომს ელიან ამორძალები ასე თამამად ხოლო რად კუშტობს ქერა ლონდა მტევანივით ტანდაყურსული. ამბობს ამაყი: მაპატიოს ქალთა თავადმა: მე მსურს შემირთოს ალექსანდრემ: თუ გინდ ერთი დღით: მიხმოს თავად მან; გესმით ქალებო: მინდა გავხდე მისგან ორსული. ვაზის ფოთლებში ლხინობს მეტის ვეღარ მდომელი: და ეტყვის ლამაზს: მრავალი ხალხი დავიმონე: მტრები ავხოცე: მაგრამ ღმერთობას მასმევს მხოლოდ შენი გიჟი ტანი ავხორცი: რაც პირველმან მას მოვხსენი ოქროს ქამარი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |