სიკვდილის წინეთ, ამბობენ, აჭიკჭიკდება გედიო

და ტკბილ ჰანგებში იმარხვის მისი არსების ბედიო.

უცნაურია გალობა პირველ და უკანასკნელი,

აქ იხატება ცის სივრცე აქვე ისახვის ქვესკნელი.

ორაზროვანი, ორ კილო ერთი ხმით გამომეტყველი;

შემოქმედების ქებაა; ცისა და ქვეყნის შემკვრელი.

საამქვეყნო ზარია, საიმქვეყნო ზევსური.

გედო, შეგნატრი შენს ჭიკჭიკს შენგვარ სიკვდილსაც მეც ვსურვი…