ხარ დედოფალი, ყვავილებით გვირგვინოსანი,

სინაზის ნიშნად ხელთ გიპყრია ნორჩი სოსანი.

იგია შენი ძლევის სკიპტრა - ფერადოსანი,

შოთამ მამხილა, ვყოფილიყავ შენი მგოსანი!..

და, აჰა, გიმღერ ქართვლის ქალო, სულო მზიერო!

ჩემი დროების საუნჯეო, სოფლად ძლიერო!

ზაფხულის პირო, წმინდა ნებით მარად ციერო,

თამარ ლამაზო და ნარნარო ივერიელო!

როს ახლოვდება შენი დიდი დღესასწაული,

შემოგევლება მდელოს მწვანე გარს სამკაული!

ზეიმით ხვდება შენს დიდებას დღე სხივოსანი,

ამ დროს ვერ იტყვი, თუ რად მღერის შენი მგოსანი!