არა მყავს ქვეყნად მე მეგობარი,

არა მყავს ქვეყნად თანამგრძნობელი,

ჩემი სიცოცხლე სიკვდილი არი,

ჩემთვის კუბოა მთელი სოფელი.

დაირღვა ჩემთვის ოცნების მღვიმე,

ხიდი ჩამენგრა ცხოვრების გზაზე,

მარტოსა მტანჯავს ბედის სიმძიმე,

სული ქვითინებს საფლავის ქვაზე.

მშხამვენ გველები კიდითი-კიდე,

გლოვად მიქციეს დღესასწაული,

თუმცა წამებით თვითვე ვიყიდე

კაცობრიობის დანაშაული.