ო, ფერთა ჭკნობავ, სალამი შენდა!

აღარა დარჩა ირგვლივ უცვლელი.

მეც დამიბრუნდა ნაცნობი სევდა,

მსუბუქი, როგორც ვარდის ფურცელი.

ქართა შრიალში ყრუდ ითაფლება

მთვლემარე კორდთა ხავერდ-ჩითები

და თბილ ქვეყნებში გადასაფრენად

ემზადებიან უკვე ჩიტები.

დრომ არაერთი დაბინდა ხილვა,

არც რა დატოვა ძველი წყენიდან,

მაგრამ ამ სევდას, ცრემლივით მჭვირვალს

უკან მიბრუნებს ყოველ წელიწადს.