მე რომ პატარა ბილიკს შევნატრი,

ჩარიგებულან თეთრი ბჟოლები,

რა ახლო გზაა, კარგო, შენამდი

და მაინც, ნეტა, რად მეშორები?

გამიჩდნენ ფიქრნი ვერსაკლავები,

შემოირბენდე როგორც სტუმარი,

მომნატრებია შენი მკლავები,

ჩემი პატარა თავსასთუმალი.

მომნატრებია შენი სითეთრე,

მთელი სიტკბო და მთელი წვალება,

თვალები წყნარი, როგორც სიკეთე

და უეცარი ფერისცვალება.

მე რომ პატარა ბილიკს შევნატრი,

ჩარიგებულან თეთრი ბჟოლები,

რა ახლო გზაა, კარგო, შენამდი

და მაინც, ნეტა, რად მეშორები?