შარა-შარა, შარა-შარა,

გამოსულხარ შარაზე,

შხარა-შხარა, შხარა-შხარა,

მერე უცებ შხარაზე.

ყველაფერი შეიძლება,

ყველაფერი ძალაზე,

თვით ამბოხი შეიცვლება

ჭაჭანაწნეხ შამანზე.

შეიძლება ქვეყნის გლახას,

მზე დაჰკიდო შანაზე,

შეაფრთხო მზეთუნახავს,

ვარდი მისცე ამაზრზენს.

შეიძლება “მაწანწალაც”

შეუკვეთო “შარმანზე”,

შეიძლება, შარვლის გაცვლაც

შავკანტიან შარვალზე.

მე გავავლე მუსრი რითმებს

და შენს ახლოს ჩავრაზე…

ვახ, რა დედას პურს მიირთმევ,

დასაბმელო ჩალაზე.

მე ილიას მკვლელის ტანდემს

ჩვენშიც ვეძებ შავრაზმელს,

არ გაგთქვამ და არ გაკადრებ

ისე შეგალამაზებ.