ლეჩხუმური ჩანახატი
მზე როცა ჩადის, მზე როცა ჩადის... და სწორედ მაშინ გადმომიქროლებს, ამქვეყნად დამაქვს მე ჩემი დარდი, არწივზე რატომ უნდა ვფიქრობდე? მზე როცა ჩადის - ფრთას ყურისძირთან გამიტყლაშუნებს, რადგანაც ვიცი არწივის ყადრი, პაპის ნაჩუქარ ადათს ვასრულებ. ისარი ვსტყორცნე, მიწაზე გდია ზეცის პატრონი... მე დაჭრილ არწივს თვალებში ვკოცნი, მერე ფრთებს ვუშლი და მხრებს ვატოლებ. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |