მიიზლაზნება დრო სიცხეში, მაგრამ რაკი ჟამს

პეპლად ქცევისა კვლავ უცდიან მატლის ჭუპრები,

მინდა გახარო: ჩემმა გულმა ხელი გაგიშვა

და შეგიძლია, დატკბე სრული თავისუფლებით.

შენ მხოლოდ სივრცეს აღიქვამდი ხრამის კიდიდან,

და არც კედელი აღარ ჩანდა თეთრი საგიჟის...

ნუ გეშინია:

ასეთია თავისუფლება!

მე მხოლოდ ის ვქენ,

რაც გინდოდა:

ხელი გაგიშვი!