გამიგონია მთვარიან ღამეს

ტბასთან მივიდა ერთი ირემი

ტბა იყო მშვიდი და მოკამკამე

შემოხატული ლერწმის ჩრდილებით.

თავისი ლანდი შენიშნა მორევს

და რომ სინჯავდა შნოსა და იერს

არ მოეწონა ფეხები თორემ

ქორბუდა რქებმა მოხიბლეს ძლიერ.

სწორედ იმხანად უცნაურ ძალით

გამოაფხიზლა ლომის ღრიალმა

და დაწუნებულ ფეხებმა წამით

გადააქროლეს გაშლილ იალაღს.

დროზე უშველა ტყეს შეეფარა

ტყე დაებურა გაუვალ ბუჩქებს

და როცა ბილიკს ეძებდა ჩქარა

იმ ლამაზ რქებით გაება უცებ.

ო... დაუკვირდი კარგო ამ ამბავს

ბრძნულია იგი და ძველის-ძველი, 

იმ ირემივით შენც ფიქრობ ალბათ

დე, ასე იყოს სურვილი შენი.

მხოლოდ იცოდე,  იცოდე მხოლოდ,

თუ ქებით უფრო გადაირევი,

ეგ სილამაზე დაგღუპავს ბოლოს,

როგორც დაღუპა რქებმა ირემი.