"სოხუმში მოსალოდნელია წვიმა"... გურამ ოდიშარია
სოხუმში დიდხანს იწვიმებს, გურამ, ცოდვის ღრუბლებმა ასე იციან. ის პალმა-ქალი და გედი-სურა თვალმა სარჩევშიც ვერ მოიძია. ვეღარ არწევენ მთვარეს - სნებიანს; იასამნებიც, თავშეუხვევნი, დამშრალ მტევნებით ცას აშრებიან. ზღვას რომ კანკალით მიჰყავდა ბავშვი და მონაზონმა კიპარისმა - ძველ ხელთათმანივით წაიძრო შაშვი. კვლავ სიზმარ-სიზმარ დამაქვს ბეჭებით... და მენანება სხვის თითზე რიწა - გაწბილებული სასძლო ბეჭედი. ის აკლასხანი, მყნობა ის ხამი, და რიჟრაჟივით ჟრჟოლვა კოდორი - კალმახები რომ სხია სისხამი. უხსენოდ ჭკნება კვირტი და კერტი; ასე გაუშრა ძუძუ მარიამს, ოდეს კალთიდან გადმოსვა... ღმერთი. ვით გუთნეული - დაღლილ წეროებს. გაგრის პანაშვიდს ვერ დავესწარი... გასასვენები მყავდა მეორე. თითს რომ აყოლებს ნოსტრადამუსი... შენს წიგნს წერტილი აღარ აკლია, მაგრამ... სამძიმრის ცრემლი დავუსვი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |