რაწამს გატყორცნის გამოცდილი მტყორცნელი ისარს,

მან თითქოს იცის, უმალ რაღაც გუმანით ხვდება -

არ გაუმართლა და ისარი სამიზნეს სცდება

თუ უზუსტესად დაესობა ნატყორცნი მიზანს.

ეს შენც იცოდი, ჩემს უშფოთველ ცხადსა და სიზმარს

მზერა რომ სტყორცნე, რომ აღსრულდა განგების ნება

და რომ წარმტაცა - ო, მადონნა! - ტრფიალმა შვება

და უიმედოდ ვუმზერ ახლა წყვდიადს თუ სისხამს.

მე კი ის ვიცი - ნეტარებამ აღგივსო სული

და თქვი: “სიყვარულს მოჰყოლია სიამე როდის?!

მის საწყისშივე უწერია შვებას სასრული!...”

და ახლა, ოდეს გავხდი მსხვერპლი ვნების და ცოდვის, 

ოდეს სიცოცხლე წამებაა ზღვარგადასული,

მე ვუხმობ სიკვდილს და მის ნაცვლად ტკივილი მოდის.