თუნდ იქ მამყოფონ, სადაც მზისგან იწვის ბუნება,

ან იქ, სივრცეებს სადაც თოვლი ფარავს ფანტელით,

ან იქ, მზის ეტლი თვისთა სხივთა კორიანტელით

რომ ამოდის და სადაც უწევს კვლავ დაბრუნება...

ან ვიყო ურჩი, ვისი სულიც არ ითრგუნება,

ანდა მორჩილი, დაჩაგრული დღით დღევანდელით,

მერქვას ბრიყვი, ან ბრძენს მოვგავდე ჭკუით ნათელით, 

უბიწო ვიყო, ანდა მძლევდეს ცოდვის ცდუნება...

ქვესკნელში ვეგდო, ან ზესკნელში გავაპო ცა და

მთა მქონდეს ბინად ანდა სადმე ხრიოკი ველი,

ან ვიყო ლაღი, ან ბორკილით მავალი გზადა,

მდაბიო ვიყო, ან დიდება მომდევდეს ძველი...

ვინატრებ, მქონდეს კვლავ ის ბედი და არა სხვა და

კვლავ მაღელვებდეს სიყვარულის თხუთმეტი წელი.