|
ბევრი არ დამრჩა ოქრო და ფარჩა, არც დიდებული სახლი ქებული. ჩემი ნაღვაწი მიწაზე არ სჩანს, ვკვდები ნახევრად დავიწყებული.
აქ რომ მოვედი თითქოს მოღვაწე, თითქოს პოეტი. რად შევაწუხე ხალხი ტყუილად, რატომ ვხვდებოდი ყველას გულთბილად, რად გავაშენე ბაღები ფართო თუ დავრჩებოდი საფლავში მარტო. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ივანე ყიფიანის პოეზია |
