I

ნუ, ნუ სტირი, რისთვის ჰგოდებ, გენაცვა

შენც მიყვარხარ, განა არ მებრალები?

მაგრამ ეხლა ავირჩიე მე სულ სხვა, -

სად შენა და სად იმისი თვალები!

შენ ია ხარ, ის კი სოსან-ვარდია,

დაგენაცვლოს ყველა უბნის ქალები,

მაგრამ მაინც ის გჯობია, კარგია, -

სად შენა და სად იმისი თვალები!

მართალია, შენ გიხდება გიშრის თმა,

წარბ-წამწამი, ლოყის თავზე ხალები,

მაინც ვიტყვი, ჩამიწყვიტონ თუ გინდ ხმა,

სად შენა და სად იმისი თვალები!

მსურს მის ტუჩებს დავაკვდე, დავეწებო,

მოვიკრიბო სუსტმა მდევის ძალები;

გულის კლიტევ, სამოთხის გასაღებო,

სად შენა და სად იმისი თვალები.

II

გაზაფხულდა, გაზაფხულდა,

ბუჩქ-ქვეშ ია აკმევს გუნდრუკს,

ყველას ნატვრა შეუსრულდა

და მტკვარიც კი უკრავს დუდუკს.

მზის ფარვანა დაჰფარფატებს

ხან მოლოქსა, ხან დანდურსა,

ვარსკვლავებიც ცის გუმბათზე

თამაშობენ ბაღდადურსა.

ჩვენც ერთმანეთს კოცნა ვტყორცნოთ,

დე რაყიფი ცრემლებს ღვრიდეს,

სულის კოლოფს დაგიწუწნავ,

ჯეირანო, არ შეგცივდეს!

მაღლა მთიდან ჩუხჩუხ-შვებით

გადმოიჭრა ძირს ანკარა,

და ქოჩორში ვარდს შხეფებით

ლოთიანად ჩააფარა;

ვარდი შეკრთა, ალუღლუღდა

ფრთებ-ნატკენი, თავდახრილი,

და ატირდა, როგორც ყველი,

ახალ დანით გადაჭრილი.

რა კარგია, კაკლის ხის ქვეშ

ვქეიფობდეთ, წვიმაც სცრიდეს,

მე გავიხდი, შენ ჩაგაცმევ,

ჯეირანო, არ შეგცივდეს!

III

მე მოგიტან დახალულ ნუშს,

ნუღლს, ნიამფურს, ბატიბუტებს,

და გაკოცებ, და ეს ქცევა,

გთხოვ, ნუ გაწყენს-გაგაბუტებს.

ამით მე მსურს, რომ სიკვდილსა

ორივენი გავემკლაოთ,

რომ ეგ მკერდი გადაიქცეს

ჩემი გულის სასაფლაოდ.

ვახ, რამდენი დარდუბალა

თავს გადამხდა, გახსოვს, იმ დღეს?

უჰ, მე შენი... სული ვჭამე!

ჯეირანო, არ შეგცივდეს!

IV

ბევრჯერ, ქრისტეს დეკეულო,

დამტანჯე და ამაკვნესე,

ბევრჯერ გულში ვარდის ნაცვლად

შენ წიწაკა დამითესე.

შენ სუქდები, მე კი, აჰა,

შენი ეშხით, გეთაყვანე,

ისე დავდნი, რომ ვაჟკაცი

კიტრის ნაფცქვენს დავემგვანე!

მოკვდეს, რაღა, ჩემი თავი,

თუ ცის აჯალს შეუშინდეს.

დე მზად მქონდეს მე საფლავი,

ოღონდ შენ კი არ შეგცივდეს!

და როს მოვკვდე, ყურბანოლუმ,

გთხოვ, მიყავი ეს სიკეთე,

შენ რომ გძინავს იმ ტახტიდან

ფიცრის კუბო გამიკეთე.

ეს ქამარი გამიყიდეთ

და განაყიდ გროშებითა

წამასვენეთ გორხანებზედ

ჩემი ამქრის დროშებითა.

იქეიფეთ ზურნით, მაგრამ

ცრემლი არვის ჩამოსცვივდეს,

და მიმღერეთ ეს მასრაფი:

"ჯეირანო, არ შეგცივდეს!“