ჩემისთანა პატრიოტი განა არის სადმე კიდე? გარწმუნებთ, რომ ვერ შეხვდებით გინდ მოლახოთ კიდით-კიდე. არტალა და ჩახოხბილი... ფლავსაც ხომ სულ ხელითა ვჭამ, რომ არ მოხვდეს ჩანგალს კბილი! ვასრულებ მეც ყველაფერსა, უკუღმართის ხმით ვიმღერი ქართულ მრავალ-ჟამიერსა. მაგრამ სხვებსაც არ ვაძალებ... ნელა-ნელა „ვაპადალებ“: ისე, როგორც ჩალა-ბზესა!.. მამის სული გამიშვია, ვფიცავ მამინაცვლის მზესა... გამჯდარი მაქვს სრულად ტანში, რო მოგწონვართ, თქვენც კი გატყობთ, აბა, დამიკარით ტაში!.. |
პოეზიის გვერდი • • • • • • აკაკი წერეთლის პოეზია/პროზა |