გაფრინდა ქეთოს მერცხალი,
აღარ ჭიკჭიკებს ბანზედა,
ქეთო მოწყენით გაჰყურებს,
ცრემლი უბრწყინავს თვალზედა.
და ასე ამბობს: - ნეტავი,
მეც რად არა მაქვს ფრთებიო,
რომ მისებრ გადავიქროლო
ცად აბჯენილი მთებიო.
მინდია არაბული - მეგობრებს
გალაკტიონ ტაბიძე - ზევით ასწიეთ მზე, ზევით!
გიორგი შატბერაშვილი - ისეთი დღე
გიორგი ლეონიძე - მზიურს ვაჟას