- იცით, ქათმებო, რას გეტყვით, მეტი რომ არ ვთქვა თავზედა, ჩემი ბადალი, მითხარით, ვინ არის ქვეყანაზედა?!
და ვყივი მაღალხმიანი, შიშის ზარსა ვცემ ყველასა ვაჟკაცი დეზებიანი.
მიმიგავს წითელ ლალებსა, კისერი კოხტად მიჭირავს და ვაბრიალებ თვალებსა. -
გულიც კი აუყუნცულდა, მაგრამ უეცრად პაწია გოშია გამოცუნცულდა.
როგორც გვრიტი და შოშია, და შერცხვენილმა რაინდმა მოჰკურცხლა საქათმეშია. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |