მიაცილებს ცეროდენას

ვარდ-ყვავილთა ქარი,

- მობრძანდიო, - ელოდება

ჩვენი სკოლის კარი.

უცდის მერხი, ელის კლასი:

- როდის მოხვალ, როდის?

ოღონდ ზარი მოკისკასე არ

დაუწყებს ლოდინს.

- წამოხტომა ადრე უნდა! -

დონდლოს ეტყვის ზარი, -

ოი, მართლა ძილისგუდავ,

კლასში შეგასწარი!

ბურთის თამაშს გადაჰყვები?

გერეკება კლასში,

შენ რომ გინდა მალაყები,

არ დაგაცლის მაშინ!

თუ გაკვეთილს კარგად უსმენ, -

ვერ იგრძენი დაღლა...

რეკავს: - გარეთ გამოფრინდით,

დავისვენოთ ახლა!

ზოგჯერ მართლა სანატრელი,

ზოგჯერ აბეზარი,

პაწაწინა მეგობარი -

ჩვენი სკოლის ზარი.