თენდება დილა, ვიფშვნიტავ თვალებს, ჯერ კიდევ ბნელა...

ოთახში თბილა, ვიკრიბავ ძალებს და ვდგები ნელა...

მერე კი ძალით, ვუშველო რომ თავს, მწყურია რადგან...

ნაბიჯით მალით მე ვტოვებ ოთახს და ჩაის ვადგამ...

ერთ წამსაც არ ვდებ, გავცქერი ცისკარს, რომ ელის მანთობს...

სიგარეტს ვანთებ, ვიხსენებ სიზმარს და ეს მე მართობს...

მერე კი სანამ თენდება და მზე ცის კიდეს ფერავს...

არ მახსოვს სხვა მე, ვეშვები სკამზე და ვიწყებ წერას...