|
ხეტიალით ძლიერ დავითვერი, სასტიკია: სევდას დაღლაც ერთვის, მიველ, ვნახე ცისკარივით ფერი, ვიდექი და ვლოცულობდი შენთვის.
როცა სხივი ჰქარგავს ხოლმე ველებს, გიცქეროდი, მაგრამ ისე ფრთხილად, როგორც ერთ დროს მოვეფერე ხელებს. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • მირზა გელოვანის პოეზია |
