"გადამაგდე და დამკარგე,

როგორც ჩერქეზმა ისარი",

ასე გავარდა სამგორში, 

ცას დაეხალა ციცარი.

ვაი, ნაგზაურო ციცარო,

გაზრდილო ჩემის ხელითა, 

შენ სადღეგრძელოს აღარ ვსვამ

ქაფქაფა საწნახელიდან.

არც დაგიღებავ ფრჩხილებსა

ზაფრანა-დარიჩინითა,

წადი და იმას აკოცე, 

ვინც მინდვრად გაგაჯირითა!

ის ბაზიერი გიყვარდეს,

გაჭმევდეს აღჯანაბადსა;

მე ჩემს გზას გამოვუდგები, 

ცხენზე დავაკრავ ნაბადსა.

სათათრეთს გადავვარდები,

დამკვრელად ვივლი თარისა;

ჩოხა წვიმისა მეცმევა