|
ვარდი დააზრო საზამთრო ნიავის ჩამოქროლამა, ლამაზი ქალი დააჭკნო გულს სევდის შამოწოლამა, გვერდზე კაიყმის არყოლამ, ბეჩავ ქმარასთან წოლამა, უდროოდ ჩამოათეთრა ზამთრის ფიფქების თოვამა, როგორც მიმინომ, წაიღო სიკვდილის ჩამოქროლამა, უღვთო, უგულო სოფელმა, ყოფნა-არყოფნის ბრძოლამა. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გოდერძი ჩოხელის პოეზია |
