გარშემო იდგა თბილი ჰაერი და იყო სივრცე, როგორც ზეწარი, იყო შეხვედრა სულ სხვანაირი, შეხვედრა, ჩუმი და უეცარი.
ღმერთო, რა იყო ამის მიზეზი. კვლავ მიდიოდა ქალი ძვირფასი და შენ სახეზე ნელა მიმზერდი.
და მე სიმშვიდეს შენში ვეძებდი. ნელა წარმოსთქვი: მე დავიღალე! და შენ აღმართზე უცებ შეჩერდი.
ეს ცა მაღალი და ასე მუქი. ვამჩნევდი, სახეს რომ მინათებდა შენი თვალების ცისფერი შუქი.
და მოგაგონდა შენ ჩემი ლექსი. მე შენ დამტოვე ხელდაკრეფილი, მე შენ დამტოვე და გაიქეცი.
და იყო სივრცე, როგორც ზეწარი. იყო შეხვედრა სულ სხვანაირი, შეხვედრა, ჩუმი და უეცარი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |