დავრდომილი, სნეული, უნუგეშოდ ვსტირი მე, კვნესის, ოხრავს ეს გული... რა ვქნა, შენი ჭირიმე?!
სევდას ვკლავდი მე მალე, ეხლა მას დავემონე... რა ვქნა, შენ გენაცვალე?!
გული ნაღვლით გავბანე, მაგრამ აივსო ისევ... რა ვქნა, შენ გეთაყვანე?!
ვწყევლი მუდამ ბედსა მე, რა ვქნა, რა ვქნა, მითხარი, შენი ჭირი, კვნესა მე. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |