- ჩემო ციცქნა ქალბატონო! აი, ჩემი საბატონო, - 

ვუთხარი და მოვატარე ეზო. 

მოგეწონა, ქალბატონო, მზის და მთვარის საბატონო, 

ეს ყვავილი, ეს ნიავი, ასე უმიზეზო?

მოდექი და უპატრონე, მოდექი და იბატონე, 

ამ მგალობელ იადონებს ანკი როგორ მიატოვებ, 

აი, თითქოს გიცნეს...

და, როგორც ცის კაბადონი, 

იღიმება ქალბატონი 

და გაჰყურებს სივრცეს.