|
იყო ფიქრების ვალსი, იდგა რკალები წყალზე, არ ასვენებდა ღამეს ფიქრი ერთ ლამაზ ქალზე.
მზეთა ვიყავით შვილი, რისთვის დაგვარქვეს ნეტა დემონიური წყვილი?!
ყრმობის სევდა და რული, იმ სიყვარულის ცეცხლი, იმ არსებობის გული. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |
