| მზე ნელა ჩადის და დგება ჩრდილი,
გარშემო ძველი ძეგლები დგანან. ო, ვიღაც ქალი საფლავთან ტირის, არყოფნის შიშმა მეც ამიტანა.
თანაც ბეღურამ ყივილი მორთო. და ყვავილივით აგერ მარხია უცნობი ქალი: ალლიდი ოტტო! |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ტერენტი გრანელის პოეზია |
