ვიდრე გებუზღუნება,

შენს გზას თვალს არ აცილებს 

და ბავშვური ქცევებით,

ვიდრე ასე გაცინებს.

გაბუტული ტუჩებით, 

ვიდრე ზურგი გაქცია, 

შენ რომ მოგწონს ის კაბა, 

ვიდრე, ისევ აცვია.

კარი თუ გაიხურა, 

ტირილით და გოდებით, 

ესე იგი ხვალ ისევ, 

მასში განმეორდები.

ვიდრე გეძებს, გეძახის, 

ქარია, თუ გრიგალი, 

ჯერ ისევე უყვარხარ, 

ჯერ შენია ის ქალი.

მაგრამ ერთ დღეს თუ ნახე, 

მდუმარედ და ღიმილით, 

ესე იგი გულიდან,

წაუშლიხარ ტკივილით.

ხმაურიან ტელეფონს, 

თუ შეუწყდა ზარები, 

გრძნობით არა, სიცივით,

იღლებიან ქალები.

თუ ბუზღუნი შესწყვიტა, 

არც კითხულობს, თუ ნახავ, 

უნდა მიხვდე ძვირფასო, 

უკვე აღარ უყვარხარ!