ვეძებ ორიგინალებს,

მომაჩეჩეს ასლები,

ვინც მაცთუნა, ინანებს,

მსაჯულს დავემსგავსები.

ჩანჩქერების ხმაურში

მზემ მუხები გარუჯა,

მევაჭრება ალუჩის

ბუში, როგორც ალუჩა.

და მაეჭვებს ფასადი

ტაძრის მეცამეტესი,

ისე, როგორც ფაშატის

და სახედრის მეტისი.

მიყვარს მთვარის დაირა -

მზეზე უსპეტაკესი,

ოღონდ ცაზე - და არა

ჭაში ანდა სარკეში.

ჰქვია სამაგიერო,

როცა საწინდარი ჩანს,

ტარიელის კი არა -

ლუარსაბის დარეჯანს.

დაიწმინდა ქაოსი,

დაცხრა ყველა დეტალი,

წუხელ “ვეფხისტყაოსნის”

დამესიზმრა დედანი.