|
ვენერა სარკესთან. ეგონა ფრაგონარს პალაცცო პიტტი და პერუჯი, ვენეტა. ფერები მიენდო მშვენიერ საგონარს, რომელსაც იძლევა ხმები მასსენეთა.
ოცნება! შენ წარსულს ვედრებით შესძახებ, რომ ისევ აინთოს უცნობი ლამპარი ვუალის, ვიოლჲეს და სხვების შესახებ. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გალაკტიონ ტაბიძის პოეზია |
