ისევ შორეულ საგანს ვითვისებ,

ახლა ჩემს გულში ბევრი ლექსია. 

განმარტოებით ვფიქრობ სიკვდილზე, 

განმარტოებით დგას ეკლესია.

შორს დაქრის სული დაუცხრომელი, 

საით წავიდა სხეული - ლეში. 

ჩანს წერტილივით ქორი, რომელიც 

ნელა დაფრინავს მაღალ სივრცეში.

მიდის ეს ქალი და ბავშვი მიჰყავს 

და ქარი დასდევს წამების მორევს. 

ახლა ჩემს ლექსებს კითხულობს ვიღაც, 

კითხულობს ვიღაც და იმეორებს.