ჩემი დღეები დაყოვნებით მიმართება

და დამჭკნარ გულში თითეული წუთი ამრავლებს

უსიხარულო სიყვარულის ყველა ვაებას

და უმძიმესი გაშმაგების მთელ სივალალეს.

მაგრამ მე ვდუმვარ; არ გაისმის ჩემი ბუზღუნი;

მე ცრემლებს ვაფრქვევ; ცრემლებია ჩემი ნუგეში;

ჩემი სულია დღეს კაეშნით შემოზღუდული

და მწარე სიტკბოს ეწაფება მის ბნელ უბეში...

ო, გაქრი, არ გდევ სიცოცხლისა ფუჭო ზმანებავ,

ფუჭო ჩვენებავ, წყვდიადშივე იქმენ ჩანთქმული,

ჩემთვის ძვირად ღირს სიყვარულის ჩემი წამება,

და, დაე, მოვკვდე, მაგრამ მოვკვდე კვლავ მოყვარული!