კვლავ მასხდებიან მკერდზე მერცხლები, კვლავ მერგო ზეცის ლურჯი ნაჭერი - სევდის გადია, სიზმრის შემცვლელი, ფიქრის გამჩენი და გადამრჩენი.
მტრისა და მოყვრის, საქმის და სიტყვის. რაც თვალს დააკლდა - სულს შეემატა, სხვა არაფერი შეცვლილა თითქმის.
სიკვდილ-სიცოცხლის ღრიალებს ბუკი... და შენც ჩემს გულში კვლავ იბადები, ვით ხმა - დუმილში და ბნელში - შუქი. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |