ჰეი, დიდო და მაღალო, დაბალს რომ ჩაგრავ სიმაღლით,

ალბათ, გგონია, ქვეყანა შენთვის აშენდა სილაღით;

შენ სუსტზე ძალას ნუ ხმარობ ხან როგორსა და ხან რა ფერს,

ისიც რომ ხელს გამოიღებს, შენ არ შეგარჩენს არაფერს...

მტერი, დიდი თუ პატარა, ყველა ერთგვარად მტერია,

მთა რომ დიდია, ის მხოლოდ ბევრი ქვაა და მტვერია.

მრავალი ჭიანჭველა რომ ერთად შეკრბეს და შეიკრას,

მძვინვარე ლომსაც ან დაღრღნის, ანდა წამებით შეიკლავს.

ცალ-ცალკე მხოლოდ ღერია თმა, ბალანი თუ ჯაგარი,

მაგრამ თუ ერთად დაიწნა, გამოვა ჯაჭვზე მაგარი.

ფეხს თუ დაუდებ მზაკვრულად მას, ვინც ძლივს ჰპოვა გზა-კვალი,

შენც ყველა გზაკვალს აგიბნევს ეს ბედისწერა მზაკვარი.

მხოლოდ მოყვასის გულია ჩვენი საუნჯე... განძი და

ხაზინა ჩალად არა ღირს, ხალხის ყოფა თუ დამძიმდა.

ღარიბს რომ ჩაგრავ, ახარებ შენ ზნედაცემულ რჩეულებს,

ამიტომ ბედი შენც მალე დაგცემს და დაგასნეულებს.