განწბილებული ჩემი დღეები დასავლისაკენ ეშურებიან. ჩამობურული ცის კუთხეები წვიმებისაგან აღარ შრებიან.
ნუთუ ცხოვრებამ სულ გაირბინა! მე ვისი გული გადამეღობა, აწ ჩემი გული ვინ გაიფინა.
ან ვისი ცოდვა ავიღე თავზე: ჩემი ცხოვრება მწარე მტვერია და მტვერი - ჩემი თვალებით სავსე. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |