|
ერთი ასულის ყმა ვიყავ, - მწყემსი აპრილის მწვანისა, მაგრამ ვაჰ, ბედმა გამრიყა ღარზე მიმშვები წყალისა, ან ქვეყნად ვიღას დასცალდა ბოლომდის მოხდა ვალისა…
წვეთს დააქცევენ ჯამიდან, ის თეთრი იაც მიხსენონ, დღეს დაფარული ჯაგითა… არც მე ვარ, აღარც ის არი, არც ვინ გვიკვდება ჯავრითა. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ნოდარ ადეიშვილის პოეზია |
