ისე მიყვარხარ, ვერ მოვიცილე შენზე ფიქრები ვერც ერთი წამით. ხანდახან მინდა ბოლო მოგიღო, რა დაშავდება მითხარი ამით.
დაბადებიდან ვიყავ აზატი. მეგონა მუდამ ვითამაშებდი, სულით ხორცამდე მხიბლავს აზარტი.
მაგ შენს თვალებზე ციმციმა ცრემლი. ვაი, რომ ჩემს თავს ვერ მოვერიე, შენთან შეხვედრას ვლოცავ და ვწყევლი.
ჩემი არსებით, ჩემი ვნებებით, როცა მგონია მე გავიმარჯვე, თურმე ქედს გიხრი, თურმე გნებდები.
მარწუხებს მაჭერს შენი არსება და ყოველივე დედამიწაზე შენით იწყება, შენით მთავრდება.
ეს სიყვარული, ღმერთების დარი, მონატრებისას, არ გაგიკვირდეს, თუკი გიჟივით გაგიღო კარი.
რადგან მიყვარხარ, რადგან გემონე, შენს სისხლს დავლევ და როგორც დრაკულა, შევუერთდები მხოლოდ დემონებს. |
პოეზიის გვერდი • • • ![]() |