|
ისე შევეჩვიე შენს არსებობას, რომ ვეღარ გამჩნევდი. ჭიდან რომ წყალი ამოშრება, ისე ამოშრა შენს თვალებში სიყვარული. ახლა კი ვდგავარ ფანჯარასთან და სუნთქვით ვეძებ შენი თმის სურნელს, იმ ყვავილივით, რომელიც არ ჩანს და შუაღამის ჰაერს ამჩატებს. მე მირჩევნია, სადმე იყო, თუნდაც არ ჩანდე. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • გივი ალხაზიშვილის პოეზია |
