იქ, იმერეთში ტყემლები ბოლავს,

აქ კი წრიალებს ჩემი ოთახი.

მე შევიშლები ამ მარტის ბოლოს,

მე შევიშლები… ოღონდ ცოტახნით.

მოზიდეთ მთების ეს თოვლ-ყინული,

ეს გაუშლელი ფოთლის სინედლე,

თქეში და თქეში კოკისპირული,

სულის ვარვარი რომ გამინელდეს.

სულ ერთი ბეწო, ერთი ნამცეცი

ყელზე დამადგა სიტყვა ფხიანი -

მე სასულეში გადამცდა ლექსი

მიშველეთ, სული მხდება ხრიალით.

ღმერთო, ერთხელაც მომეც იღბალი,

გადავიტანო წუთი უკვდავი,

იქნებ როგორმე ამოვიბღავლო

ლექსი - ეს ჩემი სულთამხუთავი.