|
ლექსის ბადაგით დამთვრალა, ათბობდა ტრფობის ხანძარი, გული დაჰქონდა ფართქალა, ცად ჰქონდა სულის ტაძარი. უკვალოდ რომ არ გამქრალა, - ტრფობის წიგნია, რაც არი. ასეა, ხე დაიწვება, - ნერგებს უშველის ნაცარი. |
პოეზიის გვერდი • • •  • • • ომარ შამათავას პოეზია |
