1.

ბულბული მოდის მწუხარებით, ცრემლის დენითა - 

ვეჭვობ, მებაღეს დაუტუქსავს ცეცხლმოდებითა: 

ბულბულო, გადი ამ ბაღიდამ შენის ნებითა, 

თორემ კრაზანა შენ დაგჩაგრავს ყოვლის გზებითა!

2.

წადი, ბულბულო, შენ მებაღეს შეჰფიცე სჯული, 

კრაზანს ევედრე, მოგიტეოს დანაშაული; 

ნარგისთან კაცი გააგზავნე: სრულ ჰქნან აღთქმული, 

მებაღესთანაც დაგეხმაროს ვარდის ენითა. 

3.

ადექ, ბულბულო, ვარდის სიტყვით მებაღე ნახე - 

თუ წყრომით იყოს, თავი მოიკალ, კარს დაემარხე; 

ეგების ბაღში შეგიყვანოს, ნარგიზი ნახე: 

კოკობი ვარდი არ მიგიღებს თავის ნებითა! 

4.

სიკვდილო, მოდი, მიიბარე ბულბულის სული! 

მებაღემ დასწყლა და დაჰკოდა ბულბულის გული! 

მკვდარი ბესიკი, მოდი, მნახე, ჩამიდგი სული, 

თუ გინდ მიწასაც მიმაბარე მოყვრის ენითა!